در حین غواصی در یک دریاچه دورافتاده در فرانسه، دو یوتیوبر که در ویدیوهای اکتشاف زیر آب تخصص دارند، خانه‌ای غوطه‌ور در آب‌های عمیق را کشف می‌کنند اما بعد از مدتی غواصی آن‌ها تبدیل به یک کابوس وحشتناک می‌شود.
«خانه عمیق» خانه‌ای خالی از سکنه در ژانر ترسناک است با این تفاوت که اینبار این خانه زیر آب است. این دو یوتیوبر به نام‌های «تینا» و «بن» به جنوب غربی فرانسه سفر می‌کنند تا از یک روستای زیر آب در یک دره سیل زده فیلمبرداری کنند و متوجه می‌شوند که این دریاچه اکنون به یک تفرجگاه توریستی محبوب تبدیل شده است.
بازی بی‌حس بازیگران و تاریکی فضا سرمای زیر آب را کاملاً به شما منتقل می‌کند. این زوج شناگر برای اکتشافات بیشتر هیجان زده می‌شوند و سعی می‌کنند بیشتر رمزو رازهای زیر آب را برملا کنند اما داستان طوری پیش می‌رود که مجبور می‌شوند خودشان را از آنچه در ادامه گریبانگیرشان می‌شود رها کنند.
فیلم «خانه عمیق» توانست امتیاز ۶۷٪ در Rotten Tomatoes، ۱۰/۵.۵ در IMDb و ۵/۲.۵ در Leisurebyteو مجموعاً ٪۵۷ از رضایت مخاطبین را به دست بیاورد.
این فیلم در ژانر ترسناک-هیجانی و با مدت زمان ۱ ساعت و ۲۵ دقیقه به نمایش گذاشته می‌شود.
این فیلم به کارگردانی «الکساندر بوستیلو» در ژوئن ۲۰۲۱ منتشر شد و ۱.۹ میلیون دلار تا کنون در باکس آفیس فروش داشته است.
فیلمنامه: «جولین موری»، «جولین دیوید»، «ریچل پارکر»
تهیه کنندگان: «متیو وارتر»، «کلمان میزرز»،
با بازی «کامیل رو» در نقش تینا و «جیمز جگر» در نقش بن
وقتی بیننده هم در زیر آب سردرگم می‌شود
مفهوم فیلم فوق‌العاده است اما با این واقعیت که شروع فیلم و اتفاقاتی که در طول فیلم می‌افتد کمی گنگ و درهم است و بیننده تا مدتی بعد از شروع فیلم هنوز متوجه نمی‌شود دقیقاً این دو به چه کاری مشغول هستند.
از نظر مخاطبین بازی‌ها تا حدودی ضعیف هستند و فیلمبرداری چنگی به دل نمی‌زند. حرکت دوربین‌ها بسیار لرزان هستند و بیننده به غیر از سردرگمی در داستان دچار سرگیجه هم می‌شود و نورها مدام سوسو می‌زنند.
قهرمانان اصلی ظاهراً در افزایش اشتیاق بیننده برای تماشای فیلم ظاهراً کششی ایجاد نمی‌کنند. شاید اگر لوکیشن و داستان تا این حد جذابیت نداشتند این فیلم هم نقدهای منفی بیشتری دریافت می‌کرد.
بسیاری از تماشاگران دیدن این فیلم را مساوی با تلف کردن وقت می‌دانند به علاوه اینکه پایان داستان بسیار ناامید کننده می‌باشد.
اتاق فرار پیشنهادی:
برخی از منتقدین اظهار کردند بازیگری در بخش‌هایی از فیلم باعث می‌شود بیننده به جای تمرکز بر رویدادهای در حال رخ دادن به آن فکر کند که بازیگران ظاهری ساختگی یا بیش از حد دراماتیزه دارند.
مخاطبین معتقدند دیالوگ‌ها خیلی تاثیرگذار نیستند و تا نیمی از فیلم اتفاق خاصی نمی‌افتد، همه چیز عادی به نظر می‌رسد اما با وجود تمام ناکامی‌های «خانه عمیق» همچنان می‌شود از تماشای آن لذت برد.
از ابتدای فیلم نمی‌شود در مورد هیچ جیز پیشگویی کرد و هرنوع پیشبینی ضد اوج است و به هر حال پیاین فیلم یک نوع افشاگری نه چندان غافلگیر کننده است.
نیمه پر لیوان را ببینیم
شاید سازندگان تصمیم داشتند بازی‌ها و تصویربرداری را با این تکنیک‌ها طبیعی به نظر برسد و داستان زیر آب آن‌ها واقعی‌تر به نظر برسد طوری که انگار زیر آب هستید.
زمانی که فیلم شروع می‌شود بیننده هم روی شناخت شخصیت‌ها و برقراری ارتباط با بازیگر و داستان سرمایه‌گذاری می‌کند، با آن‌ها به عمق دریاچه می‌رود اما در نهایت آنچه کاملاً انتظار دارد اتفاق نمی‌افتد و پیشرفت فیلم رو به سراشیبی می‌رود اما به هر صورت می‌توان گفت «خانه عمیق» لحظات ترسناک خود را دارد و در مقابل می‌شود از دید دیگری نیز به فیلم نگاه کرد؛ هرچند بازیگری، فیلمنامه و کارگردانی و به کل تمام عناصر فیلم می‌تواست بهتر از آنچه اتفاق افتاده باشد، اما ایده کاملاً خاص و اوریجینال است و کارگردانان جولین موری و الکس بوستیلو هردو کارگردانانی پویا در این ژانر هستند که آخرین تریلر سینمایی آن‌ها بینندگان را به اعماق وحشت می‌برد!
آن‌ها در فیلم قبلی توانستند هیجان قابل توجهی را برانگیزانند. آن‌ها از آن زمان باز هم برای تکرار این موفقیت تلاش کرده‌اند، خب در مواردی هم چندان موفق نبوده اند. اما با «The Deep House» که در ژوئن منتشر شد دوباره شور و شوق را برانگیختند. این یک داستان خانه خالی از سکنه است، البته با پیچ و تاب خاص خودش. خانه مورد بحث ۱۰۰ فوت زیر سطح دریاچه است. این ترفند مطمئناً فضایی متمایز را به یک داستان اضافه می‌کند، اگر از آن دسته علاقه مندان به داستان‌های خانه‌های جن زده هستید این خانه در اعماق آب را امتحان کنید.
مقاله پیشنهادی برای مطالعه:
نقدی بر فیلم خانه شماره ۹ (house of 9)
خانه عمیق، کابوس زیر آب
خانه عمیق یک معمای زیر آب ترسناک را برای بیننده به تصویر می‌کشد. با یک لوکیشن ثابت و دیالوگ‌های ترسناک، صدای حباب‌های اکسیژن، سکوت ها، صدای نفس کشیدن، عناصر ترسناک و همه چیزهایی که مخاطب در ادامه با آن رو به رو می‌شود.
این زوج جوان در حال دنبال کردن مکان‌های «فوق سری» برای کانال اجتماعی خود هستند. البته آن‌ها تنها نیستند ربات پهپاد به نام «تام» این دو کاوشگر را همراهی می‌کند به اضافه بینندگان که دقیقاً از زمانی که دو قهرمان فیلم به داخل آب شیرجه می‌زنند آن‌ها هم به همراهشان به اعماق دریاچه فرو می‌روند. «تینا» و «بن» می‌خواهند خاص و شگفت‌انگیز باشند و به دنبال درآمد و فالوئرهای بیشتر هستند.
چیزی که آن‌ها در زیر آب می‌بینند واقعاً وهم‌آور است، با توجه به حرکت‌های آهسته اشیاء شناور در آب و هماهنگی‌های بصری اما همچنان از تمام عناصر ترسناک زیر آب به طور موثر استفاده نمی‌شود.
انتخاب موزیک در این فیلم بسیار هوشمندانه صورت گرفته و ارزش شگفت‌انگیز و تاثیر چشمگیری بر جذابیت فیلم ایجاد نموده است.
تنش ناشی از کلاستروفوبیا و خطر خفگی ناشی از کاهش ذخایر اکسیژن و اخطار‌های ممتد «تینا» برای برگشتن به سطح آب و پایان دادن به این تور وحشت، فضای زیر آب را ترسناک‌تر جلوه می‌دهد و این باعث می‌شود بیننده احساس ترس بیشتری داشته باشد که خب البته برای برخی از مخاطبین این به یک حس ناراحت کننده تبدیل می‌شود.
هیچ شخصیت تاثیرگذار و چیزی که در آینده بعد از اینکه اسم فیلم به گوشتان بخورد در ذهن مخاطب باقی نخواهد ماند ولی خب در همان لحظه که فیلم را می‌بینید منتظر ترس‌هایی باشید که به شما غالب می‌شوند و فکر اینکه اگر زمانی در دریاچه‌ای شنا کنید با چنین صحنه‌ای رو به رو شوید مورمورتان خواهد شد.
اوج هیجان در «خانه عمیق»
فیلم در حقیقت از زمانی شروع می‌شود که این زوج به داخل آب می‌روند و تجهیزات و رباتشان را به کار می‌اندازند.
نیم ساعت آخر «The Deep House» یک سواری فوق‌العاده پرتنش و پر استرس دیده می‌شود. بیننده می‌داند که «تینا» به وضوح عاشق «بن» است اما در شرایطی قرار گرفته که گویا عشق به فرار در این لحظات پررنگ‌تر شده و حتی مخاطب هم تلاش چندانی براس مخالفت با آن ندارد و احتمالاً خودش را با رنج «تینا» و ترسی که متحمل می‌شود هماهنگ می‌کند.
بیشترین هیجان فیلم زمانی است که آن‌ها با کمبود اکسیژن مواجه می‌شوند و در این شرایط هر ثانیه اهمیت دارد. بدتر از آن، وحشت در زیر آب فقط هوای آن‌ها را سریعتر تخلیه می‌کند. موسیقی به خودی خود عالیست آهنگ جذاب «You Don’t Own Me» بیننده را پر از ترس می‌کند و این هم یکی از نسخه‌هایی خواهد بود که مخاطب احتمالاً به دنبال تهیه موزیک به تنهایی خواهد رفت.
هرچند این سوال مطرح می‌شود که چرا باید در زیر آب و در چنین عمقی که غواص باید بر روی محیط تمرکز داشته باشد موزیک گوش کند و ذخیره باتری را کاهش دهد؟
روی تلخ واقعیت مدرن
فیلم «خانه عمیق» با دو بازیگر اصلی و یک پهپاد در یک لوکیشن ثابت و فضای تکراری باز هم به عنوان یک فیلم خوب و متفاوت در این ژانر شناخته شد که فراز و نشیب‌هایی با مدل خودش را دارد. غوطه‌ور شدن بازیگر در آب بدون اینکه چهره‌اش کامل دیده شود و بتواند از توانایی‌های فیزیکی و اکت بازیگری‌اش استفاده کند و همزمان هم مخاطب را با خودش همراه کند کار بسیار سختی است که در این فیلم به خوبی صورت گرفته است و مهارت‌های فیلمبرداری داخل آب تا حد زیادی قابل قبول است با توجه به اینکه باید تا اندازه‌ای هم سکانس‌ها طبیعی و واقعی به نظر برسند و مخاطب باید بپذیرد که به هر حال اینها در دنیای زیر آب اتفاق می‌افتند و تکان‌ها و لرزش‌ها با وجود ترسی که برای این زوج در داستان اتفاق افتاده کاملاً منطقی است.
در فیلم «خانه عمیق» شاید مهمترین نکته‌ای که مطرح می‌شود این باشد که آنچه امروزه در اطراف ما رخ می‌دهد مانند اعتیاد به فضای مجازی و درآمدزایی از این طریق واقعاً چطور می‌تواند آسیب‌زا باشد و افراد را برای خاموش کردن آتش شهرت و ولع معروفیت چطور به قعر سیاهچاله‌ای می‌کشاند که می‌تواند زندگی آن‌ها را به نوعی تباه کند. شاید بشود اینطور تعبیر کرد که هرچند زندگی یک زوج کاوشگر غواص مدرن و لاکچری و فان به نظر می‌رسد اما ما نمی‌دانیم در پس پرده آن‌ها با چه مشکلات و سختی‌هایی رو به رو هستند و اصلاً چقدر از این چیزهایی که میبینم حقیقت دارد و یا چطور در نهایت می‌تواند هر کدام از آن‌ها را به نابودی برساند و یک تراژدی برای عصر اطلاعات و دوران اینترنت به حساب می‌آید.
شاید این داستان در قالب یک فیلم ترسناک و ماوراء الطبیعه مطرح شود اما می‌تواند روی دیگری از واقعیت تلخ و مدرن امروزی باشد.
