از داستان واقعی «احضار کردن» گرفته تا قتل‌هایی که الهام‌بخش «آمیتیویل ترسناک | The Amityville Horror» بودند، این داستان‌های واقعی ارواح ممکن است حتی افراد شکاک را وادار سازند تا به چیزهای ماوراء الطبیعه اعتقاد پیدا کنند. پیشنهاد می‌کنیم چند داستان واقعی ارواح را در ادامه این مطلب بخوانید.
داستان های واقعی ارواح
همه باور نمی‌کنند که داستان‌های واقعی ارواح، در سال‌نگاشت تاریخ وجود دارند. شکاکان اطمینان دارند که بین قلمرو زنده‌ها و مردگان جدایی مطلق وجود دارد. از سوی دیگر، اکثر مردم نیز فردی را می‌شناسند که تجربه‌ای داشته که نمی‌تواند به طور کامل توضیح دهد. فهرست این نوع گزارش‌ها در طول تاریخ، حیرت‌انگیز است، اگرچه شواهد علمی کمی برای اثبات آن‌ها وجود دارد.
اما چه معتقد باشید و چه نباشید، این ۱۱ داستان ارواح واقعی بدون شک شما را می‌ترسانند. از داستان واقعی هتل استنلی (که الهام‌بخش استفن کینگ برای نوشتن رمان «درخشش» بود) تا اشباح برده‌هایی که در مزرعه میرتلز سرگردان بودند، این داستان‌های واقعی ارواح ممکن است شما را وادار کنند که در مورد آنچه فکر می‌کنید می‌دانید، تجدید نظر کنید.
داستان واقعی ارواح درباره کیت مورگان، غریبه زیبا
سال ۱۸۹۲ بود و کیت مورگان یک زن ۲۴ ساله بالغ و توانا بود. به گفته هتل بدنام کالیفرنیا، دل کورونادو، او در روز شکرگزاری به این استراحتگاه رفت. برخی می‌گویند که او هرگز از آنجا خارج نشد.
کارمندان به یاد آوردند که مورگان گفته بود منتظر یک آقایی است که به او ملحق شود. پس از پنج روز مهمانی، این داستان روح می‌گوید، کسی نشان داده نشد و مورگان به سر خود شلیک کرد. علیرغم اینکه چیزی برای شناسایی او در صحنه پیدا نشد، پلیس توصیفات او را به مقامات سراسر کشور ارسال نمود.
رسانه‌ها برای توصیفش به او لقب «غریبه زیبا» را دادند و به زودی مشخص شد که او شوهری داشته که از او جدا شده است. فرض بر این بود که ملاقات‌کننده جنتلمن او در این داستان واقعی ارواح، یک عاشق بوده است. مورگان نیز زمانی که خودکشی کرد باردار بود.
مورگان قبل از خودکشی به عنوان سرایدار، در حومه مرفه لس آنجلس کار می‌کرد. در طول رفتنش به هتل، تماشاچیان او را با یک مرد ناشناس در حال مشاجره کلامی دیدند. مرد از وسط مسیر پیاده شد و او را رها کرد. او مورگان را به محض ورودش غمگین ساخت. اگرچه مشخص نیست که این شخصیت شوهرش است یا نه، مورگان با اندوه در شهر سرگردان شد و یک تپانچه تهیه کرد.
شبح کیت مورگان و مهمانان هتل
طبق گفته‌های «غریبه زیبا: روح کیت مورگان و هتل دل کورونادو»، افرادی که فعالیت‌های ماوراءالطبیعه را در این هتل گزارش کرده‌اند، کم نیستند. میهمانان نورهای سوسوزن، یک تلویزیون گول‌زننده و تغییر دما را تجربه کرده‌اند که از ناکجاآباد ظاهر می‌شود و به طور غیرقابل توضیحی ناپدید می‌شود. درها به خودی خود باز و بسته شده‌اند، صدای قدم‌ها و صداهای دیگری شنیده شده اما هیچ فردی دیده نشده است.
از آنجایی که کنجکاوی انسان حد و مرزی ندارد، اتاق مورگان بیشترین درخواست را در بین همه اتاق‌های هتل داشته است. حتی گروهی از محققین مستقل ماوراء الطبیعه در آنجا ماندند تا این اتاق تسخیر شده کذایی را مستندسازی کنند. این تیم از دوربین‌های مادون قرمز، عینک‌های دید در شب، حسگرهای تشعشع، نشانگرهای مواد شیمیایی سمی، سیستم‌های تصویربرداری مایکروویو و آشکارسازهای صدای با فرکانس بالا استفاده کردند.
گرچه مورگان در اتاق ۳۳۲۷ (۳۰۲ سابق) ماند، اما شبح او در جای دیگری ظاهر شده است. به عنوان مثال در اتاق ۳۵۱۹ (که قبلاً ۳۵۰۲ بود و برای خدمتکاران در نظر گرفته شده بود) چندین مورد مشاهده شده است. در اثبات این داستان واقعی ارواح، مهمانان گزارش داده‌اند که اشیاء سرخودانه حرکت می‌کردند. عجیب‌تر اینکه، معشوقه صاحب هتل نیز پس از اینکه متوجه شد باردار است، خود را در این استراحتگاه کشت. البته مهمانان بیشماری قبلاً گزارش داده بودند که او را، هم در راهروها و هم در کنار ساحل دیده‌اند.
گیفت‌شاپ هتل نیز پدیده‌های غیرقابل توضیحی را تجربه کرده است. مثلا اقلامی از قفسه‌ها خارج می‌شوند و اغلب از سمت راست به بالا فرود می‌آیند. در نهایت، مشخص نیست که دقیقاً در هتل چه می‌گذرد. یک نیرنگ استادانه توسط مدیریت؟ پشیمانی خریدار به نیابت از مهمانان؟ یا احتمالاً، فعالیت ماوراءالطبیعه واقعی قابل رویت.
اگر علاقه مند به موضوعات ماوراءالطبیعه و ترسناک هستید می توانید با رزرو اتاق فرار ترسناک خود را در چنین شرایطی قرار دهید و یک تجربه مهیج داشته باشید.
تجسم داستان واقعی ارواح با «اد» و «لورین وارن»
فیلم ترسناک The Conjuring محصول ۲۰۱۳ جیمز وان، مخاطبان معمولی را با داستان واقعی اد و لورین وارن، محققین ماوراءالطبیعه، و تجربه هولناک آن‌ها با خانواده پرون آشنا کرد. هر چند داستان واقعی روح، ممکن است حتی ترسناک تر از این فیلم باشد.
به گزارش یواس‌ای تودی، لورین وارن درباره این فیلم رایزنی کرد و قاطعانه تاکید داشت که این فیلم دقیقا آنچه برای او و خانواده پرون اتفاق افتاده است را نشان می‌دهد. او گفت: «چیزهایی که در آنجا اتفاق افتادند بسیار ترسناک بودند. هنوز هم صحبت در مورد آن، مرا متأثر می‌کند.»
بااین‌حال، استیون نوولا، متخصص مغز و اعصاب و رئیس انجمن شکاکان نیوانگلند، این زوج را مورد بررسی قرار داد و متقاعد شد که آن‌ها کل ماجرا را ساخته‌اند. او به سادگی گفت: «وارن‌ها در گفتن داستان‌های ارواح خوب هستند.»
ماجرای خانواده پرون و روح تایر
ماجرای تسخیر ادعایی پرون‌ها از ژانویه ۱۹۷۱ شروع شد؛ زمانی که آن‌ها به خانه جدید روستایی خود که در سال ۱۷۳۶ در هریسویل رود آیلند ساخته شده بود، نقل مکان کردند. کارولین و راجر پرون و پنج دخترشان تقریباً بلافاصله متوجه اتفاقات عجیب و داستان واقعی ارواح شدند. بسیار عجیب است که آن‌ها به مدت نه سال در آنجا به زندگی خود ادامه دادند.
آندریا پرون در آن زمان ۱۲ ساله بود و ادعا می‌کرد که این فیلم یک تافته زیبا است که عناصر بسیاری از حقیقت و برخی لحظات تخیلی در آن وجود دارد. خانواده پرون اطلاع چندانی نداشتند از اینکه گفته می‌شد زمانی در این خانه ۲۰۰ هکتاری، زنی به نام باثشبا تایر و چهار فرزندش زندگی می‌کردند که سه نفر از آن‌ها در جوانی مردند.
مردم شهر به تایر برچسب شیطان‌پرستی زدند. او ظاهراً خود را از درختی در حیاط خلوت حلق‌آویز کرد. گفته می‌شود که پرون‌ها توسط روح او مورد حمله قرار گرفتند. برخی از این حوادث بی ضرر بودند. برخی ادعا می‌کنند که او هرگز در آنجا زندگی نکرده است. بااین‌حال، حوادث دیگر در این ملک، نسبتاً خشن بودند.
ظاهراً بچه‌های پرون با برخی از این ارواح بازی می‌کردند و کارهای عادی روزمره را انجام می‌دادند. روح تایر چندان مهربان نبود. او عمداً اثاثیه را جابه‌جا می‌کرد تا مستاجران جدید را بترساند، گاهی اوقات کاملاً ظاهر می‌شد و همانطور که در فیلم نشان داده می‌شود، بیش از همه مادر خانواده را تسخیر می‌کرد. ظاهراً کارولین پرون توسط روح تایر نیشگون گرفته شده بود و شدیداً سیلی خورده بود.
آندریا پرون گفت: «این روح، هرکسی که بود، خودش را معشوقه خانه می‌دانست و از اینکه مادرم برای آن موقعیت رقابت می‌کرد ناراحت بود».
خانواده وارن در خانه پرون ها
وارن‌ها در سال ۱۹۷۴ برای خدمت‌کردن استخدام شدند، اما در نهایت پرون‌ها پس از تسخیر شدن موقتی کارولین پرون، از آن‌ها خواستند که آنجا را ترک کنند. ظاهراً دخترش از نزدیک شاهد داستان واقعی ارواح بوده است.
او گفت: «فکر می‌کردم از حال می‌روم. مادرم با صدایی که مال خودش نبود و به زبانی که مربوط به این دنیا نبود شروع به صحبت کرد. صندلی او معلق شد و او را در اتاق پرتاب کردند. هم من و هم مادرم فوراً زبانمان را فرو می‌بردیم به جای اینکه دروغ بگوییم. مردم آزادند هر چه را که می‌خواهند باور کنند. اما من می‌دانم که چه چیزی را تجربه کردیم.»
این «خانه احضار» کذایی، که در آن پرون‌ها ماوراءالطبیعه را تجربه کردند، اخیراً توسط دو مالک جدید خریداری شده است. این زوج نترس گفتند که هیچ چیز شیطانی در این خانه احساس نکرده‌اند، اگرچه مطمئناً گرفتار ارواح است.
شبح معروف مزرعه میرتلز
در سال ۱۹۹۲، زمانی که مالک مزرعه میرتلز در لوئیزیانا از این ملک (به‌عنوان بخشی از الزامات شرکت بیمه) عکس گرفت، اتفاق قابل توجهی رخ داد. در بین دو ساختمان، یک شکل ظاهر شد؛ تجسم تیره و زنانه‌ای در گوشه‌ای ایستاده بود.
شهر سنت فرانسیس ویل به طور طبیعی تاریخ بی‌رحمانه‌ای از برده‌داری داشت و امروزه یکی از روح‌زده‌ترین مکان‌های آمریکا محسوب می‌شود.
به گفته وبسایت The Myrtles Plantation، حتی یک گروه فیلمبرداری از طرف نشنال جئوگرافیک اکسپلورر موافقت کرد که این عکس حاوی چیزی است که شبیه روح یک دختر برده است. آن‌ها استفاده از آن به‌عنوان یک کارت پستال را توصیه کردند و مزرعه این کار را انجام داد.
اگرچه شکل او به‌وضوح، بین فروشگاه جنرال و انباری باتلر از این ملک، ترسیم شده است، نمای بیرونی خانه به همان اندازه قابل مشاهده است. او تا حدودی شفاف، تا حدی مات، و به طور کامل در عکس حضور دارد.
در ماه مه ۱۹۹۵، یک محقق دارای ثبت اختراع به نام نورمن بنوا، از این مکان بازدید کرد تا تجزیه و تحلیل دقیقی از داستان واقعی ارواح و این حادثه احتمالاً ماوراءالطبیعه انجام دهد.
او متوجه شد که این در واقع تصویر شخصی است که در زمان گرفتن عکس حضور نداشته است. او آن را بزرگ کرد، کنتراست را افزایش داد و متوجه شد که ابعاد و نسبت‌های این شکل، کاملاً مطابق با اندازه‌های انسان است.
از آن زمان به این کارت پستال، کارت پستال کلوئی (Chloe Postcard) لقب داده شد. نام‌گذاری با توجه به نام آن کنیز جوانی انجام شد که گفته شده است توجه صاحب مزرعه، کلارک وودراف، را به خود جلب کرده بود.
ماجرای کلوئی
همانطور که داستان بیان می‌کند، وودراف به کلوئی یک رابطه جنسی پیشنهاد داد. کلویی که می‌دانست یک برده است، چاره‌ای در این مورد نداشت و به‌شدت می‌ترسید که خانم وودراف متوجه شود. بنابراین استراق سمع از خانم وودراف را شروع کرد. او یک روز گرفتار شد و برای مجازات گوشش را بریدند. برای انتقام، او در غذای این خانواده سم ریخت. خانم وودراف و دو تا از بچه‌هایش بلافاصله مردند.
بردگان دیگر، از ترس اینکه آقای وودراف (که زنده مانده بود) آن‌ها را به‌عنوان شریک جرم بپندارد، کلویی را از درخت آویزان کردند. سپس او را قطع کردند و جسدش را به رودخانه انداختند. برخی بر این باورند که روح او همچنان زنده بوده و این زمین‌ها را تحت نظر دارد.
در دهه ۱۹۷۰، این مزرعه توسط خانواده مایرز خریداری شد و به یک مسافرخانه تختخواب و صبحانه تبدیل شد. از آن زمان تجسمات و صداهای شبح‌وار در آنجا گزارش شده است.
بااین‌حال، حتی قبل از برده‌داری آمریکایی، این ملک در بالای یک قبرستان هندی ساخته شده بود (که ظاهراً قرن‌ها بعد، این موضوع منجر به مشاهده روح یک زن بومی آمریکایی در بالاخانه شد). در این داستان واقعی ارواح، ویلیام وینتر، مردی که در مزرعه میرتلز کشته شد، نیز دیده شده است.
البته، هیچ روش علمی معتبری برای تأیید اینکه آیا یک روح در فیلم گرفته شده است یا خیر وجود ندارد. بنابراین، فقط داستان‌های یک عکس بسیار شوم باقی می‌مانند.
مقاله پیشنهادی برای مطالعه:
ترسناک ترین خانه های جهان از گذشته تا به امروز
رمز و راز خانه وینچستر
افسانه خانه اسرارآمیز وینچستر بیش از یک قرن دوام آورده است؛ به‌ویژه زمانی که فیلمی با بازی هلن میرن این داستان را به آگاهی عمومی رساند. این داستان درباره عشق، از دست دادن، و یک دوز خوب از دیوانگی است.
سارا وینچستر، بیوه ویلیام ویرت وینچستر (وارث شرکت تسلیحات تکراری وینچستر) بود و در سال ۱۸۴۰ در رفاه به دنیا آمد. اما تراژدی زمانی رخ داد که شوهر و دختر نوزاد سارا وینچستر درگذشتند. او بلافاصله به یک رسانه معنوی مراجعه کرد که به او گفت این بدبختی‌ها، انتقام ارواح شیطانی کسانی است که توسط تفنگ‌های وینچستر کشته شده‌اند.
او معتقد بود تنها راه حل این است که خانه‌ای به اندازه کافی بزرگ بسازد تا از او در برابر آن ارواح شیطانی محافظت کند. او براساس استانداردهای امروزی، بیش از ۵۰۰ میلیون دلار و همچنین نیمی از شرکت را به ارث برد و بنابراین بیش از حد، توانایی انجام این کار را داشت. او نیوهون کانکتیکات را به مقصد سن خوزه آفتابی کالیفرنیا ترک کرد و مشغول ساخت عمارتی شد که بتواند ماوراءالطبیعه را سردرگم کند.
گفته می‌شد که قصد سارا وینچستر این بود که خانه‌ای بسازد که بتواند ارواح را گیج کرده و از او در برابر آن‌ها محافظت کند. وینچستر هرگز نیت واقعی خود را برای این خانه تایید نکرد، اما معماران گفتند که در طول ساخت‌وساز، جلسات روزانه داشتند. این داستان واقعی ارواح می‌گوید که ظاهراً او سعی می‌کرد با ارواح خوب تماس بگیرد تا با آن‌ها در مورد بهترین روش دلجویی از ارواحی که او را تعقیب می‌کردند، مشورت کند.
گمراه کردن ارواح در خانه وینچستر
در نهایت، این پروژه ۳۸ سال طول می‌کشید تا کامل شود. این خانه ۱۶۰ اتاقه، دارای ۲۰۰۰ در، ۱۰۰۰۰ پنجره، ۴۷ راه‌پله، ۴۷ شومینه، ۱۳ حمام و شش آشپزخانه بود. این خانه گذرگاه‌های مخفی، ستون‌های وارونه، اتاق‌هایی که مهروموم شده بودند و راه‌پله‌هایی که راه به جایی نمی‌بردند، داشت. حتی حمام‌ها قرار بود آن‌ها را گیج کنند، زیرا از ۱۳ مورد، فقط یکی کار می‌کرد.
با وجود زلزله سال ۱۹۰۴، این خانه بر روی یک پایه شناور ساخته شده بود که آن را از تخریب نجات داد. متأسفانه سه طبقه بالا حذف شدند و امروزه تنها چهار طبقه باقی مانده است. پس از مرگ وینچستر در سپتامبر ۱۹۲۲، افسانه خانه رمز و راز وینچستر تنها بزرگتر شد.
خواهرزاده وینچستر، ماریون، تمام دارایی‌های او را به ارث برد که بلافاصله آن‌ها را به حراج گذاشت. تنها پنج ماه پس از مرگ وینچستر، خانه او برای بازدید عموم باز شد. تقریباً یک قرن بعد در سال ۲۰۱۶، یک اتاق زیرشیروانی مخفی کشف شد.
دو سال بعد، فیلمی منصوب به وینچستر در خانه اصلی فیلمبرداری شد. علیرغم این واقعیت که حتی یک کندوکاو ماوراءالطبیعه‌ای، هیچ چیز غیرعادی را ثبت نکرده است، بازدیدکنندگان همچنان حضور ارواح را گزارش می‌کنند. بازدیدکنندگان ادعا کرده‌اند که صدای قدم‌هایی را در اتاق خواب او شنیده‌اند، دستگیره‌های در به خودی خود چرخانده شده‌اند و حتی تغییرات شدید دما را احساس کرده‌اند.
تجربه داستان واقعی ارواح در مسافرخانه باستانی رام
اگر مشتاق داستان واقعی ارواح و تجربه ماوراءالطبیعه هستید، هیچ راه بهتری در برابر بازدید از تأسیساتی که بر فراز گورستان بت‌پرستان ساخته شده، وجود ندارد. این دقیقاً همان چیزی است که در مورد مسافرخانه باستانی رام در شهر Wotton-under-Edge در گلاسترشایر انگلستان اتفاق افتاد.
این مسافرخانه (یک اقامتگاه کشیش سابق که در سال ۱۱۴۵ ساخته شده) نه تنها قدیمی‌ترین ساختمان شهر است، بلکه دقیقاً در محل تلاقی دو خط «لی» قرار دارد. اعتقاد بر این است که خطوط لی، خطوطی ماوراءطبیعی هستند که بناهای تاریخی جهان را در یک تراز قابل توجه به هم متصل می‌کنند. برخی ادعا می‌کنند که موقعیت مسافرخانه در امتداد این دو خط لی، به طور تصادفی مستقیماً به استون هنج انگلستان منتهی می‌شود و بنابراین باید مکانی با انرژی معنوی قوی باشد.
مسافرخانه باستانی رام، همراه با یک گورستان ۵۰۰۰ ساله بت‌پرستان در زیر طبقاتش، مطمئناً مکانی ماوراءالطبیعه را دارد. این مسافرخانه قبلاً بردگان و کارگرانی را در خود جای داده بود که کلیسای مریم مقدس را در همان نزدیکی می‌ساختند. نهرها در محوطه مسافرخانه باید در اطراف محل کلیسا تغییر مسیر می‌دادند و بسیاری معتقدند این انحراف آب تا حدی مسئول قرار گرفتن این منطقه در معرض انرژی تاریک است.
گویا این کافی نبود، ظاهراً مسافرخانه توسط یک جادوگر نیز تسخیر شده است که قبل از دستگیری و قتل، در جستجوی یک سرپناه، به آنجا رفته بود. او در دهه ۱۵۰۰ در آتش سوزانده شد و اکنون گفته می‌شود که اتاقی که زمانی در آن اقامت داشت (که به درستی «اتاق جادوگر» نامیده شد) را تسخیر می‌کند.
جان هامفریس تنها ساکن مسافرخانه رام
تنها مالک و ساکن مسافرخانه داستان واقعی ارواح، جان هامفریس، ادعا می‌کند که برای اولین بار، در اولین شب خود به‌عنوان صاحب مسافرخانه در سال ۱۹۶۸، با ساکنین غیر مادی مسافرخانه آشنا شد. او گفت که به تازگی به خواب رفته بود که یک حضور شیطانی او را با بازویش از رختخواب بیرون آورد و به سراسر اتاق کشید.
او اکنون در دهه ۸۰ خود، بقیه عمر خود را به نگهداری مسافرخانه به جای فرار از آن متعهد کرده است (کاری که احتمالاً اکثر ما نیم قرن پیش انجام می‌دادیم). شاید ناراحت کننده‌ترین موضوع، این واقعیت باشد که همسر و سه دختر هامفریس تصمیم گرفتند این کار را انجام دهند: او را در ملک تنها گذاشتند.
هامفریس همچنین ادعا می‌کند که شواهدی از قربانی‌کردن آیینی و شیطان‌پرستی در زیر پلکان پیدا کرده است؛ جایی که گزارش شده، او در آنجا استخوان‌های کودکان را که با خنجر سوراخ شده‌اند، دیده است.
اگر هر یک از این گزارش‌ها درست باشد، پس شاید عدم تمایل هامفریس به ترک مسافرخانه، واقعاً بخش وحشتناک این داستان ارواح باشد.
ماجرای هتل استنلی که الهام بخش «درخشش» بود
هتل استنلی در استس پارک کلرادو، کمتر از شش مایل از پارک ملی کوه راکی فاصله دارد. البته شاید موضوع قابل توجه‌تر، جذابیت ادبی، سینمایی و ماوراءالطبیعه آن باشد که توسط فیلم کلاسیک استنلی کوبریک در سال ۱۹۸۰ به نام «درخشش»، بدنام شد.
طبق گزارش Colorado.com، تاریخ واقعی این هتل بیش از هفت دهه قبل، از آن زمانی آغاز شد که بنیانگذار هتل، فریمن اسکار استنلی، از بیماری سل رنج می‌برد. او که متقاعد شده بود که هوای کوه راکی او را از بیماری درمان می‌کند، در سال ۱۹۰۷ تصمیم گرفت یک هتل مجلل در آنجا بسازد.
این آینده‌نگر مدبر داستان واقعی ارواح، بدون کسری ذخیره الوار از پارک ملی منطقه، دست به کار شد. بااین‌حال، از زمان تکمیل آن، مردم اختلالات ترسناکی را توسط نهادهایی گزارش کرده‌اند که نمی‌توانند به طور کامل توضیح دهند.
معروف‌تر از همه این مورد بود که استیون کینگ، نویسنده ژانر ترسناک، پس از یک شب وحشتناک در اتاق ۲۱۷ در اواسط دهه ۱۹۷۰، تشویق شد تا اساس فیلم نهایی کوبریک را بنویسد. به گفته کینگ، اقامتش در آنجا او را چنان پارانوئید و هراسان کرد که نمی‌توانست از نوشتن Shining (زمانی که گفته می‌شود در طول اقامتش از یک کابوس بیرون کشیده شد) خودداری کند.
حضور اشباح در اتاق های هتل
آن اتاق خاص، (به دلایلی که هنوز به شدت مورد بحث طرفداران کوبریک هستند) به اتاق ۲۳۷ تغییر یافت و گفته می‌شود که توسط خانه‌دار تسخیر شده است. نه دوقلوهای همسان و نه پیرزنی در حال تحلیل رفتن، توسط مهمانان گزارش نشده‌اند، اما آنچه مشاهده شده تحملش چندان آسان نیست. میهمانان از قهقهه بچه‌ها، دویدن در راهروهای طبقه چهارم، درها که به طور غیرقابل توضیحی بسته می‌شوند، چراغ‌های سوسوزن و کاهش چشمگیر دما گزارش کرده‌اند.
حتی میهمانان ادعا کرده‌اند که یک گاوچران را دیده‌اند که در اتاق ۴۲۸ در پای تختشان ظاهر شده است. این واقعیت که میهمانان می‌توانند، نواختن پیانو در شب توسط بنیانگذار فلورا استنلی را بشنوند، چندان دلهره‌آور نبود اگر این موضوع که او ۸۰ سال است که مرده، واقعیت نداشت.
اخیراً، از این مکان برای برگزاری سالانه «توپ درخشان»، رویدادهای ترسناک، جشنواره‌های فیلم و موارد دیگر استفاده شده است. برای کسانی که آن‌قدر شجاعند که یک شب را سپری کنند، طبقه چهارم و همچنین اتاق ۲۱۷ منتظر هستند.
داستان واقعی ارواح: «هتل خودکشی» بدنام لس آنجلس
در مورد داستان واقعی ارواح، لس آنجلس ممکن است اولین جایی نباشد که به ذهن می‌رسد. بااین‌حال، هالیوود تاریخچه‌ای طولانی از تراژدی داشته است. برای مثال، هتل سیسیل شاهد حوادث آزاردهنده زیادی بوده که تازه‌ترین آن‌ها، ناپدید شدن مرموز الیزا لام جوان و متعاقب آن کشف وی در مخزن آب روی پشت بام هتل بوده است.
الیزا لام تنها جدیدترین مورد در این هتل بود. تاریخ تسخیرات ادعا شده، به افتتاحیه هتل در سال ۱۹۲۷ بازمی‌گردد و دارای ۱۶ قتل، خودکشی و رویدادهای بی‌شمار دیگری است که باورشان بسیار سخت است. حتی برخی از مشهورترین قاتلان زنجیره‌ای آمریکایی قرن بیستم نیز در آن اقامت داشته‌اند.
در سال ۱۹۳۴، گروهبان ارتش لوئیس د. بوردن، گلوی خود را با تیغ برید. کمتر از چهار سال بعد، روی تامپسون، یکی از تفنگداران دریایی، از پشت بام پرید. جسد او در کنار ساختمان مجاور پیدا شد. در سپتامبر ۱۹۴۴، دوروتی پورسل ۱۹ ساله با درد معده از خواب بیدار شد؛ کاملاً غافل از اینکه در شرف زایمان است. او نوزادش را از پنجره به بیرون پرت کرد و متعاقباً این کار نهادینه شد.
در سال ۱۹۶۲، جورج جیانینی ۶۵ ساله در حال قدم زدن از کنار هتل سیسیل بود که سقوط جسد یک زن ۲۷ ساله که از طبقه نهم هتل خارج شده بود، او را کشت. به گزارش گروه رسانه‌های عمومی غیرانتفاعی کالیفرنیای جنوبی، مردم محلی مدت کوتاهی پس از آن، این هتل را «خودکشی» نامیدند.
ریچارد رامیرز، قاتل سریالی، که با نام دیگر «استاکر شب» شناخته می‌شود، در دهه ۱۹۸۰ از این هتل به‌عنوان خانه موقت خود استفاده کرد. او یک اتاق در طبقه آخر اجاره کرد. جک اونتروگر، قاتل سریالی اتریشی نیز مدت کوتاهی در هتل سیسیل زندگی کرد.
ماجرای الیزا لام
بااین‌حال، اتفاقات کمی در هتل موردنظر داستان واقعی ارواح، با اتفاقی که برای الیزا لام ۲۱ ساله افتاد، مقایسه می‌شوند. کشف او و رفتار آزاردهنده‌ای که در آسانسور هتل نشان داد، به‌طور غیرقابل توضیحی پریشان‌کننده است.
میهمانان در اوایل سال ۲۰۱۳ ناگهان چنان فشار کم آب را تجربه کردند که مدیریت هتل به‌سرعت زیرساخت‌هایشان را بررسی کرد. آن‌وقت بود که الیزا لام، توریست کانادایی را پیدا کردند که نزدیک به یک ماه در سیستم آب روی پشت بام هتل در حال تجزیه بود.
پزشک قانونی به‌سادگی نتوانست علت روشن مرگ را ارزیابی کند. فیلم امنیتی حتی از این هم وحشتناک‌تر است. با یک ترکیب ظاهری از خستگی، سرگردانی و ترس، آخرین لحظات زنده بودن لام تنها سوالات بیشتری را به همراه دارد تا پاسخ. داستان او شاید ترسناک‌تر از بسیاری دیگر از داستان‌های ارواح در این فهرست باشد.
ماجرای کشتی ارواح معروف: مری سلست
کشتی دزدان دریایی آمریکا، مری سلست، که به طرز غیرقابل توضیحی متروک مانده بود، در نزدیکی جزایر آزور در سال ۱۸۷۲ پیدا شد.
این کشتی رها شده که در ۴ دسامبر توسط سرتیپ انگلیسی Dei Gratia مشاهده شد، از طریق اقیانوس اطلس در حدود ۱۰۰۰ مایلی غرب پرتغال در حال حرکت بود. آنچه در کشتی رخ داد تا به امروز یک راز کامل باقی مانده است. از هیولاهای دریایی گرفته تا آتش، تئوری‌هایی وجود داشته است. تنها در اوایل سال جاری سناریوی جدیدی مطرح شد که تا‌کنون منطقی‌ترین حالت را داشته است.
طبق گزارش کشتی، کاپیتان بنجامین بریگز و خدمه‌اش در ۷ نوامبر ۱۸۷۲، روی کشتی مری سلست، از بندر نیویورک به سمت جنوای ایتالیا حرکت کردند. کشتی مذکور در داستان واقعی ارواح حامل الکل واسرشته، هفت خدمه و همسر و دختر بریگز بود. برای دو هفته بعد، همه سرنشینان، دریاهای خطرناک و بادهای نالان را تحمل کردند تا اینکه بریگز آخرین گزارش خود را در ۲۵ نوامبر وارد کرد.
به گزارش اسمیتسونیان، هنگامی که خدمه بریتانیایی گیج شده Dei Gratia، شش ماه بعد سوار این کشتی متروکه شدند، همه چیز را مرتب یافتند. حتی لباس‌های خدمه سرجایشان گذاشته شده بودند، اما کسی پیدا نشد. فقط یک پمپ جدا شده در انبار، سه و نیم فوت آب در آبگیر، و یک قایق نجات گم‌شده، نشان می‌دادند که مشکلی وجود داشته است.
هنوز برای شش ماه غذا و آب در کشتی وجود داشت. محموله دست نخورده بود و وسایل خدمه به طرز مرتبی کنار گذاشته شده بودند. به طور کلی، ناخدای کشتی فقط در شرایط مرگ یا زندگی، کشتی را رها می‌کند. پس اینجا چه اتفاقی افتاده بود؟
مقاله پیشنهادی برای مطالعه:
ریچارد رامیرز، قاتل سریالی Night Stalker
نظریاتی درباره سرگذشت این کشتی
برخی تصور می‌کنند که خدمه پس از نوشیدن مقداری الکل شورش کرده‌اند، اما هیچ نشانه‌ای از خشونت وجود ندارد. برخی دیگر معتقد بودند دزدان دریایی به کشتی یورش بردند، اما هیچ چیز با ارزشی گم نشده بود. سرانجام، در سال ۲۰۰۲ (۱۳۰ سال پس از ترک نیویورک) سرنوشت مری سلست به طور بالقوه توضیح داده شد.
یک مستندساز به نام آن مک گرگور، تحقیقاتی را آغاز کرد که شامل بازسازی دریفت کشتی بود و متوجه شد که کشتی به دلیل نقص زمان سنج، ۱۲۰ مایلی از مسیر خود دور شده است. از آنجایی که کاپیتان انتظار داشت سه روز زودتر زمین را می‌دید، مسیر خود را به سمت جزیره سانتا ماریا تغییر داده بود تا سرپناهی پیدا کند.
مک گرگور در بررسی این داستان واقعی ارواح همچنین دریافت که کشتی اخیراً تعمیر شده است و زباله‌های حاصل از این فرآیند باعث مسدود شدن پمپ‌هایی شده که در هوای ناملایم آب را تخلیه می‌کنند. بنابراین، بدون هیچ پمپ سالم و درحالی‌که کاملاً از مسیر خارج شده بود، کاپیتان تصمیم گرفت کشتی را رها کند تا سعی کند افراد خود را نجات دهد.
البته، این نظریه، صرفا آخرین مورد در مجموعه‌ای از تئوری‌ها است. شاید در ماجرای این داستان ارواح واقعی، هیولاهای دریایی مقصر باشند.
روح گرین بریر: وقتی ارواح شما را به زندان می فرستند
زمستان سال ۱۸۹۷ بود و مری جین هیستر مؤمن، از شهرستان گرین بریر ویرجینیای غربی، به تازگی دخترش را از دست داده بود. به گفته پزشک محلی، دختر تازه ازدواج کرده او، زونا، بر اثر نارسایی قلبی فوت کرده بود، اما خانم هیستر احساس می‌کرد چیزی بیشتر در مرگ ناگهانی فرزندش، اشتباه است. نیازی به گفتن نیست که هیستر هفته‌ها نمی‌توانست بخوابد. سپس بازدیدها آغاز شد.
به گفته The Monroe Watchman، در اولین شبی که شبح زونا ظاهر شد، زمانی که مادرش به او رسید به طور ناگهانی ناپدید شد. او با اصطلاح «شبح گرین بریر» شناخته شد. یک شب دوباره در اتاق خواب مادرش ظاهر شد و درخواست کرد که داخل شود.
شاید موضوع نگران‌کننده‌تر این بود که زونا به مادرش گفت که توسط شوهرش به قتل رسیده است. زونا توضیح داد که چگونه شوهرش یک شب از عصبانیت بر سر صرف شام گردنش را شکسته بود. این شبح چنان جزئیاتی از خانه‌اش را بازگو کرد که خانم هیستر کاملاً از حضور روح و داستانی که گفته می‌شد متقاعد شد.
پرونده شبح گرین بریر، همچنین یک سابقه تاریخی ایجاد کرد. به عبارت دیگر، این تنها مورد مستند محکومیتی است که بر اساس شهادت یک روح انجام شده است. در داستان واقعی ارواح درحالی‌که رویارویی خانم هیستر با روح دخترش به طور طبیعی مورد اعتراض بسیاری از افراد قرار گرفته، چند چیز واضح است:
زونا در اکتبر ۱۸۹۶ با آهنگر ۳۷ ساله، ادوارد تروت شو، ملاقات کرد. او ۲۳ ساله بود. آن دو تنها چند هفته بعد، با ناراحتی خانم هیستر، ازدواج کردند و به خانه‌ای نزدیک مغازه شوهر نقل مکان کردند. زونا سه ماه بعد مرده بود و یک همسایه او را در پای پله‌هایش پیدا کرده بود.
مرگ زونا و مشکوک بودن همسرش
از آنجایی که زونا برای خاکسپاریش با لباسی یقه‌بلند پوشانده شده بود، شایعات فراوان شد و حقایقی که قبلاً فاش نشده بودند، آشکار شدند.
مردم شهر شایعه می‌کردند که زونا یک فرزند نامشروع به دنیا آورده است، که شو قبلاً دو بار ازدواج کرده است، و اینکه دومی به طور مرموزی مرده است. برخی می‌گفتند وقتی از میان یخ افتاد باردار بود. دیگران می‌گفتند این آجری به سر او بود که او را در آن فرو برد.
درهمین‌حال، مری جین هیستر قبلاً متقاعد شده بود که شو دخترش را کشته است. خانم هیستر فوراً با دادستان جان آلفرد پرستون ملاقات کرد که (پس از ساعت‌ها متقاعد کردن) موافقت کرد که به این پرونده رسیدگی کند. گفتگو با دکتر تأیید کرد که در واقع کبودی‌های سنگینی روی گردن این دختر وجود دارد. شو تنها زمانی در مراسم تشییع جنازه مشکوک‌تر شد که از نزدیک شدن بیش از حد مردم به تابوت جلوگیری کرد. او همچنین یک بالش در یک طرف سر زونا گذاشت.
در نهایت، جسد زونا برای کالبد شکافی کامل، نبش قبر شد. معلوم شد گردنش شکسته بود و نای او له شده بود. او را خفه کرده بودند. در نتیجه شو دستگیر شد و در روز هشتم محاکمه، هیئت منصفه او را مجرم شناخت. او به حبس ابد محکوم شد و این داستان واقعی ارواح اینگونه به پایان رسید.
اکنون، ۱۲۲ سال بعد، یک نشانگر در مسیر ۶۰ به رهگذران یادآوری می‌کند که روح گرین بریر به محکوم کردن مردی که او را کشته بود کمک کرد. هرگز موردی مشابه آن وجود نداشته است.
داستان واقعی ارواح: ارواح مهربانی که عمارت پیتوک را تحت نظر دارند
هنری پیتوک، ناشر روزنامه، متولد لندن و همسرش جورجیانا در سال ۱۸۶۰ در پورتلند اورگان با یکدیگر آشنا شدند و ازدواج کردند. او یکی از ثروتمندترین مردان اورگان شد. او همچنین یک صخره‌نورد و کوه‌نورد مشتاق بود و به همین دلیل به تأسیس باشگاه کوهنوردی Mazamas کمک کرد. او به اولین صعود هیت اعزامی کوه هود پیوست. همسر او به همان اندازه در جامعه فعال بود و در اتحادیه زنان و انجمن امداد بانوان شرکت می‌کرد. او همچنین به تأسیس خانه مارتا واشنگتن، محل سکونت زنان شاغل، کمک کرد.
طبق دایره‌المعارف اورگان، پیتوک‌ها در سال ۱۹۰۹ فوراً تصمیم گرفتند خانه‌ای بسازند که در آن بازنشسته شوند. آن‌ها با کمک معماری به نام Edward T. Foulke، عمارتی را در ۴۶ هکتار بالای تپه‌ای مشرف به شهر، طراحی کردند. فضای داخلی دارای یک راه پله مرکزی بزرگ، کف سنگ مرمر و حتی یک آسانسور و رستوران سیار بود. این عمارت در سال ۱۹۱۴، زمانی که آقای پیتوک نزدیک به ۸۰ سال و همسرش ۶۸ سال داشت، تکمیل شد.
متأسفانه، هیچکدام نتوانستند مدت زیادی از این عمارت لذت ببرند. خانم پیتوک در سال ۱۹۱۸ و همسرش یک سال بعد از او، درگذشتند. نوه آن‌ها، پیتر گانتنبین، در سال ۱۹۵۸ تلاش کرد خانه را بفروشد، اما به دلیل خسارتی که طوفان ایجاد کرده بود، نتوانست. در سال ۱۹۶۲، ساکنان پورتلند ۷۵۰۰۰ دلار برای کمک به شهر در خرید و بازسازی آن اهدا کردند.
نشانه های وجود ارواح در این عمارت
داستان واقعی ارواح این خانه بعدا گزارش شد. در سال ۱۹۶۵، این عمارت به‌عنوان یک موزه (مرکز فعالیت‌های ماوراء الطبیعه) به روی عموم باز شد. میهمانان از حضور ارواح (احتمالاً از مستاجران سابق آن) خبر داده‌اند. طبق گزارش‌ها، داستان‌های واقعی ارواح در این محل شامل تمام موارد کلاسیک هستند: صدای قدم‌ها، وسایلی که به تنهایی در اطراف حرکت می‌کنند و بسته شدن خودسرانه پنجره‌ها.
حتی راهنمایان تور ادعا می‌کردند که اشباح را در حال حرکت در اطراف دیده‌اند. دیگران بوی گل رز را که گل مورد علاقه جورجیانا پیتوک بود، تعریف کرده‌اند. بازدیدکنندگان گزارش داده‌اند که پیتوک‌ها و نگهبان سابق آن‌ها را دیده‌اند.
در نهایت، هیچ قصد بدخواهانه‌ای از طرف این ارواح ادعا شده، گزارش نشده است. به‌هرحال، آن‌ها رفتار مهربانانه‌ای با بازدیدکنندگان داشته‌اند. شاید از اینکه می‌توانند زندگی خیرخواهانه خود را فراتر از قبر ادامه دهند، سپاسگزار بوده‌اند. البته اگر هر یک از این داستان‌های فرضاً واقعی ارواح، در حقیقت واقعی باشند.
مقاله پیشنهادی برای مطالعه:
داستان ها و افسانه های قدیمی
وحشت آمیتیویل: یک داستان واقعی ارواح ترسناک یا چیزی شوم تر؟
قتل‌های هولناک آمیتیویل در سال ۱۹۷۴، به‌عنوان یکی از پریشان‌کننده‌ترین داستان‌های ترسناک آمریکا در قرن بیستم تثبیت شده‌اند.
خانه‌ای در آمیتیویل نیویورک، تا به امروز (هرچند با آدرسی متفاوت) پابرجاست؛ به‌عنوان یک یادآوری قوی از شبی که رونالد دی فیو جونیور جوان، تمام خانواده‌اش را هنگام خواب به قتل رساند.
۱۳ نوامبر بود که این جوان ۲۳ ساله حوالی ساعت ۳:۱۵ بامداد از خواب بیدار شد. دفیو به طور سیستماتیک به هر یک از چهار خواهر و برادر خود (یکی در سن ۹ سالگی) یک‌بار و به هر دو والدینش دو بار شلیک کرد؛ سپس به باری در آن نزدیکی فرار کرد و ادعا نمود که یک اوباش محلی خانواده‌اش را به قتل رسانده است. اما روز بعد به پلیس اعتراف کرد. در ادامه این داستان واقعی ارواح او ادعا کرد که صداهایی را در خانه شنیده که از او خواسته‌اند پدر و مادر، برادران و خواهرش را بکشد. این اولین بار نیست که دی فیو ادعا می‌کند که چنین صداهایی را شنیده است.
شهادت او به یک نیروی ماوراءالطبیعه در دادگاه به‌خوبی پیش نرفت؛ با توجه به اینکه او احتمالاً، در میانه یک استراحت روانی نیز، یک معتاد به مواد مخدر بود. او پس از محکوم شدن به شش حبس ابد به خاطر جنایاتش، همچنان در زندان نیویورک محبوس است.
ساکنان جدید خانه در این داستان واقعی ارواح
این خانه بیش از یک سال خالی ماند و سپس توسط جورج لوتز به قیمت ۸۰۰۰۰ دلار خریداری شد. این قیمت حقیقتاً بیش از حد خوب بود که واقعی باشد، بنابراین لوتز، همسرش کتی، و پسرانشان دانیل و کریستوفر با قدردانی وارد خانه شدند.
آن‌ها قبل از فرار، فقط ۲۸ روز در خانه دوام آوردند. این خانواده ادعا کردند که از دیوارها لجن تراوش کرده است. چاقوها از روی پیشخوان آشپزخانه به پرواز درآمدند و موجودی شبیه خوک آن‌ها را وحشت‌زده کرده بود. در مواقعی که هیچ کس داخل خانه نبود، رهگذران اشباح سرگردان را گزارش می‌کردند. لوتز حتی ادعا کرد که همسرش را در بالای تختشان شناور دیده و او نیز در ساعت ۳:۱۵ صبح از خواب بیدار شده بود.
هنگامی که آن‌ها یک کشیش را برای برکت دادن به خانه فراخواندند، او ظاهراً صدایی شنید که می‌گفت: «برو بیرون!»
به طور طبیعی، شک و تردید در مورد این داستان‌های به‌ظاهر واقعی ارواح فراوان بود. با توجه به اینکه یکی از معروف‌ترین قتل‌عام‌ها در این خانه داستان واقعی ارواح رخ داده و خانواده لوتز بدهی‌های سنگین داشتند، فقط منطقی است که آن‌ها برای جلب مجدد توجهات به قلمروشان (شاید حتی یک معامله کتاب یا فیلم)، یک حیله مفصل ساخته باشند.
اگرچه وکیل لوتزها ادعا کرد که این خانواده به او اعتراف کرده‌اند که داستان‌های ارواح ظاهراً واقعی خود را جعل کرده‌اند، این زوج اصرار کردند و یک تست دکتر دروغ انجام دادند. آن‌ها آن را با موفقیت پشت سر گذاشتند و ادعاهایشان را بیش از پیش نگران‌کننده کردند.
دانیل لوتز (در آن ماه که خانواده‌اش در آمیتیویل زندگی می‌کردند کودک بود)، می‌گوید که هنوز درباره زمان اقامتش در آنجا کابوس می‌بیند. اما اینکه آیا این گزارش‌ها صرفاً داستان‌های ترسناک ارواح هستند یا خیر، معلوم نیست.
جمع بندی
در مطلبی که خواندید، ۱۱ داستان واقعی درباره ارواح، ارائه شد. همانطور که دیدید بعضی از آن‌ها بسیار ترسناک و غیر قابل باور هستند.
